Bączkowicz Franciszek (1877–1923), ksiądz. Ur. 1 X w Radzionkowie na G. Śląsku. W r. 1894 wstąpił do Zgromadzenia ks. misjonarzy w Krakowie, gdzie po ukończeniu gimnazjum i odbyciu studjów filozoficzno-teologicznych został kapłanem w r. 1901. Następnie studjował przez dwa lata prawo kanon. na Gregorianum w Rzymie i uzyskał w r. 1903 stopień doktora. Wróciwszy do Krakowa, wykładał w instytucie teologicznym ks. misjonarzy na Stradomiu prawo kanon. (1903–1923) oraz przez długi czas teologję moralną i był asystentem domu (1903–1919). W ciągu tego czasu bawił jeszcze od r. 1908–1909 na wyższych studjach teol. na Uniw. Wiedeńskim, gdzie uzyskał w r. 1909 stopień doktora teologji na podstawie dysertacji De exemptione regularium in genere et speciatim Congregationis Missionis S. Vincentii a Paulo. Od r. 1912–1923 był B. sędzią prosynodalnym w konsystorzu książęco-biskupim w Krakowie. Zaproszony w r. 1918 przez Uniwersytet Warszawski, ma tamże zlecone wykłady prawa kanon. na wydziale teologji katol. przez niespełna dwa trymestry roku akad. 1918/9. W r. 1919 został superjorem domu ks. misjonarzy na Kleparzu w Krakowie i tam zmarł 25 VII 1923.
Do cenniejszych drukowanych prac B-a należą: Stypendja mszalne, Komentarz prawno-historyczny do dekretu »Ut debita«, wydanego przez św. Kongregację Soboru 11 V 1914 (»Miesięcznik kościelny« P. 1912, VII, ob. odbitka, uzupełniona tekstami dekretów); Z dziejów domu stradomskiego, »Rocznik obydwóch zgromadzeń św. Wincentego a Paulo« (Kr. 1911–1915, 1921, 1923, 1925); Prawo kanoniczne, Podręcznik dla duchowieństwa (t. 2, Kr. 1923–4, wyd. II, uzupełnione przez ks. dr J. Barona, Kr. 1932–3); jest to obecnie najobszerniejszy i najlepszy polski podręcznik prawa kościelnego.
Archiw. ks. misjonarzy w Krakowie na Stradomiu: Seminarium internum nr 168; Rady domowe na Stradomiu od 1901; Archiw. ks. misjonarzy w Krakowie na Kleparzu: Rady domowe na Kleparzu II; Notatki kronikarskie domu św. Wincentego a Paulo na Kleparzu w Krakowie III. Roczniki obydwóch zgromadzeń św. Wincentego a Paulo, Kr. 1901–1923.
Ks. Franciszek Śmidoda